بررسی فراوانی آسیب های ورزشی در ورزشکاران جانباز و معلول شرکت کننده در جشنواره میلاد کوثر

مقدمه : امروزه آسیبهای ورزشی که منجر به کاهش تمرین و فعالیت گردند، جزء لاینفک رقابتهای ورزشی سطح حرفه ای بوده و نیاز به مراقبتهای پزشکی تخصصی و پر هزینه ای خواهند داشت. از این رو، بررسی آسیبهای ورزشی در جانبازان، جهت تداوم حضور ایشان در عرصه رقابت ها، اهمیت ویژه ای می یابد. مواد و روشها: در این مطالعه بصورت مقطعی (cross-sectional) و با هدف تعیین فراوانی آسیبهای ورزشی و علل و عوامل مرتبط بر آنها در جانبازان و معلولین ورزشکار انجام شد، حدود 6000 ورزشکار جانباز و معلول شرکت کننده در جشنواره میلاد کوثر (تهران مرداد ماه 1382) طی مدت ده روز، در بیست رشته ورزشی، از نظر فراوانی وقوع آسیب ورزشی مورد بررسی قرار گرفتند و کلیه ورزشکارانی که دچار آسیب دیدگی شدند، پس از معاینه و تشخیص نوع آسیب دیدگی توسط تیم پزشکی، در مطالعه وارد گردیدند. نتایج : طی این مطلاعه 125 نفر از این ورزشکاران بعلت آسیب دیدگی جدید در جریان مسابقه وارد طرح گردیدند (8/29% جانباز و 2/70% غیر جانباز) 7/42% زن و 3/57% مرد). بر این اساس، در این افراد 222 مورد آسیب ورزشی جدید کشف و ثبت گردید. ورزشکاران در 8 رشته ورزشی باستانی، بوچیا، جودو، کوهنوردی، شطرنج، فوتبال 5 نفره، تنیس با ویلچر و کاراته، هیچ نوع آسیب دیدگی نداشته و لذا در مطالعه وارد نشدند. در میان 12 رشته ورزشی دیگر (دومیدانی، والیبال نشسته، وزنه برداری، بسکتبال با ویلچر، تیر اندازی، فوتبال فلج مغزی ها، فوتبال، قطع عضوها، تیر و کمان، تنیس روی میز، شنا، دوچرخه سواری و گلبال)، بیشترین آسیب دیدگی در رشته گلبال، مشاهده شد (8/19% کل آسیب دیدگی ها). ضمن اینکه 5/72% از آسیب دیدگی ها در اندامهای فوقانی مشاهده گردید. ورزشکاران مبتلا به قطع عضو بیش از سایر ورزشکاران دچار آسیب دیدگی شده بودند (4/31%). همچنین ارتباط معنی داری بین کلاس ورزشی و رشته ورزشی با آسیبهای اندام تحتانی، اندام فوقانی و سر و گردن و تنه مشاهده نگردید. بحث : در این مسابقات میزان آسیب دیدگی ورزشکاران در رشته های گلبال، والیبال نشسته، تیراندازی و وزنه برداری بیش از سایر رشته های ورزشی بود، لذا به منظور جلوگیری یا کاهش آسیب های ورزشی در این ورزشکاران، نیاز به توجه و بررسی ویژه جهت ریشه یابی علل آن وجود دارد.